düþ topluyorum ceplerime
gözlerime öpücük
önce dört mevsimdim
þimdi mevsimsiz
mürekkebini içiyorum ilkbaharýn
devrik bir sevda kaymasý yüreðim
aðlasam sel oluyorum
gülsem fýrtýna
bir kuþun sesine dalmýþ
vurgun yemiþ bir insaným apaçýk
önce sol yanýmdý
þimdi aðrýyor her yaným
haziran kuþlarý yaðýyor Kaleiçi’ne
gözlerime deniz saklanýyor
kaþlarýma dalgalar
gök uçurtma çekerken gökyüzüne
tutunsam dalgakýran oluyorsun
sürüklensem Akdeniz
kýrýk bir martý kanadý sensizliðim
ve ben
seni içime çektikçe ölen uçurum kýrlangýcý
beni ülkülerine göm
sabah akþam güneþe uyansýn gözlerim
Haziran/ 2017
Sýtký Özkaya