kapkara bulutlarla kaplýyken gökyüzü sus diyor sus bu Tanrý’nýn iþi öyle yazmýþ yazýyý sakla arkanda ellerini düþünme dumura uðrasýn beynin güneþin açmasýný bekleme söyleme karardýðýný göðün
ama bu çiçekler güneþe muhtaç bu insanlar gün yüzü görmek istiyor istemiyor ihmaller zinciri boðsun karanlýðýn þimþekleri çaksýn günlük güneþlik sansýn yurdunu sokaða çýkmasýn halk þehitler var baþýmýz saðolsun demesin evine gömsün acýsýný aðlarsa analar aðlasýn sen sus