Sevda Denilen Güzelliği

yalnýzlýðýmýn dengesiz kýyýlarýna
melül melül ýþýk býrakan
þu kahpe dolunayýn altýn da
gecenin aydýnlýðýna sarhoþ,
gözlerimle sensizliði,
elim den olmadan,
aðzým da birikmiþ küfürleri,
þu kokuþmuþ sevdaya saydýrýyorum
neden bu durum da artýk
yaðmurun altýn da gezmeyi severdi halbuki
ama ya þimdi, neden yürüdüðü
bütün yollar kuru toprak
yaðmurun kokusu da sinmemiþ üzerine, vuslatým
ve gülmüyor da artýk
sanki gülerken dudak kenarýndaki
kýrýklar yýllarca birikmiþ
gün yüzüne çýkarken
bedbaht kalbi mi de taþlamayý unutmuyorlar
oysa eski den gülerdi,
þimdi neden bir perde çekmiþ ki, masumiyetine
yüreðimin cehaletine kanýp uyanmadým, vuslatým
sevdayla, vapurun deniz üzerindeki yüzüþünü
sonra, gündüzün lanetlenmiþ yýldýzlarýný, seyretmeyi terk edemeden
soðuk rüzgarlar çevirmiþlerdi çoktan çevremizi, keskin dilleri ile
ve son gecenin yüzsüz dolunayýn, loþ ýþýðýna aldanýp
tek baþýma, huzur veremeyen sessizliðine, ibret olsun diye
ritim tutardým yalnýzlýðýma, gökyüzündeki sakinlik ile birlikte
ve sonra kalbimin için de nasýrlaþmýþ sevdayý
acýmasýzca kazýmaya yeltendim

yüzüm duvarlara çalardý kendini,
o sessiz vakitlerdeki tenhada
sevdanýn burukluðu içinde
körleþmiþ olan þu gündüzün karanlýðýnda
ibreti alem için boðdum
sevda denilen güzelliði.

#Peryasiz

Sosyal Medyada Paylaşın: