BEYHÛDE ŞİİR

vakit: târifsiz bir hüzünkârlýktý
sensizlikten yakýnýyordum ýsýrgan otlarýna
nâfile çaðlara açýlmýþ gözlerimle
hakikatli iki lâfýn hasretliðini çekiyordum
daha neler neler düþlüyordum ki
taammüden vuruldum gün ortasýnda
ömrüm düyuna kaldý
sözüm ise mahkemeikübrâya

oysa ayrýmýndasýn:
melâl okyanusunun uslanmaz oðluyum ben
aman vermez fýrtýnalarla boðuþa-çarpýþa
yaþadým yaþadýðýmý

akýverseydin yýldýzlarca
önce göðsüme
ütüsüz gömleðime
siyahtan daha siyah gülüme
evrenin tözünde çýnlayan akkavaklarca
fýþkýn verseydin
gün: üç öðün, beþ vakit
sevindirik kýlsaydýn beni
olmayacaktý bunlarýn
hiçbiri
hiçbiri

akik taþý tavrýnda parlayacaktým

(*): Çýkýn, Aralýk 2000, Sayý 9

Sosyal Medyada Paylaşın: