Çünkü ben Anadolu'yum

ANADOLU!.. Ne ilginç ve ne gizemli.. bir kelimedir.
Sanki, dünyanýn sýrrýný baðrýnda taþýr. Sanki, dünya kadar insana.. hem yatak, hem yemek ve hem de AÞ’týr. Sanki içtenlikle türküler söyleyen dertlerini bölüþen bir KARDAÞ’týr...
ANADOLU’nun TÜRK’ler ile, Türk’lerin de Anadolu ile fiziki ve ilâhi YAKINLIK ve ÝÇ-ÝÇELÝK sýrlarý, akýllarda hayranlýk uyandýran sosyal ve siyasal iliþkileri, karþýlýklý olarak birbirlerine olan lütûflarý ve ihsanlarý.. ve gýpta edilecek benzersiz fedakârlýklarý ile birbirleri adýna yaþamalarý.. sanki et ile týrnak veya sanki bir ana ile evladýn.. birbirlerini tamamlayan ve "TEK ve BÝR BÜTÜN!.." olma iliþkisi gibidir.
Ben, bu Anadolu topraklarýn(ýn doðu ucun)da ve bir Türk olarak doðmuþ olmam, (tekrarlamamak adýna) yukarýdaki paragraftaki bütün övgülerin ve sorumluluklarýn da beraberinde, bütün görevimi ve bu görevin sorumluluðunu vicdanýmda idrak etmiþ olarak; önce yaratýlmýþ olmamdan, sonra Müslüman olarak yaratýlmamdan sonraki, bana verilmiþ üçüncü ve en büyük lütuf, ihsan ve kerem olarak addediyorum.
Çünkü daha ben dünyada yok iken, Anadolu ile Türk’ün Malazgirt’den de çok önce baþlayan bu karþýlýklý kutsal, duygusal ve girift iliþkisini, Anadolu’da doðmuþ bir Türk olarak böylece þimdi daha çok iyi anlamýþ, daha çok kavramýþ ve aþaðýdaki þiirde dile getirmiþ olmam da, Rahman’ýn bana özel bir lütfû, keremi ve ihsaný olsa gerek.
Ya siz! Anadolu ile Türk’lük arasýndaki baðlantýlar hakkýnda ne der, nasýl düþünürsünüz? Veya benim aþaðýdaki þiirime can-ý gönülden katýlýr mýsýnýz?

Çünkü, ben ANADOLU’yum...

ÞÝÝR NO: 83 *** 21-05-2017

Heybetim benzersizdir, çünkü tarih yazarak gelirim söze,
Yoktur hiç bir benzerim, dünyada hiç bir toprak benzemez bize.
Gel, beni dinle. "EY OÐUL!.." Bir muþtum ve bir öðüdüm var size...
Baðrýmý açarým; her düþküne, yetime, mazlûm ve öksüze,
Etin, kanýn ve kemiðin.. de, benim. "Çünkü, BEN ANADOLU’yum..."

Ýlâhi sýrrým ve görevim, Mevlâ’mýn emri ile baþladý,
Her karýþ topraðýmý, "TÜRKLERE VATAN OL!.." diye baðýþladý,
Malazgirt’den çok önce söylenen TÜRKÜM.. Viyana’da çýnladý.
Yiðit olanlar, önümde diz çöküp.. tarihimi alkýþladý...
Namusun, þerefin, ruhun.. da, benim. "Çünkü, BEN ANADOLU’yum..."

Adým da, soyum da TÜRK’dür. Kur’an’dan alýrým ferasetimi,
Ta Altaylar’dan ve Tanrý daðlarýndan.. alýrým ’NEFES’imi.
Cenk meydanlarý iyi tanýrlar, benim gürleyen o sesimi...
Beni yoðuran hava, toprak ve su harmanlar.. cesaretimi,
Topraðým, "TÜRK’lerin AZÝZ VATANI. "Çünkü, BEN ANADOLU’yum..."

’ZAMAN DEÐÝRMENÝ’nde, bir çok milleti.. öðütüp, çöpe attým,
Her birisinden miras kalan bir ÝZ’i, boynuma "KOLYE!.." taktým.
Zaman geldi, "kem gözlere ders diye" sular, seller.. gibi aktým...
Acý doyurup, susuza su verdim. Topraðýmý yatak yaptým,
Garib ve yoksul.. sarýp, sarmaladým.. "Çünkü, BEN ANADOLU’yum..."

Tam üç kýtanýn DÝN, DÝL ve KÜLTÜR’ünü.. birbirine baðladým,
Dört mevsim boyunca; "çiçeðimle, böceðimle.." hep neþ’e saldým.
Doðan her yavruma; "aþk, ümit, sevgi ve cesaret.." aþýladým...
Bazan da, insanlardan seller gibi akan KAN’a, ben aðladým,
Ben senin; CAN’ýn, CANAN’ýn, ANA’ným. "Çünkü, BEN ANA-DOLU’yum..."

Arz’dan Cennet-i alâ’ya akan iki nehir, yalnýz bende var,
Gönül daðýmdan çýkan "Dicle, Fýrat ve Sakarya.." nurla akar.
Aktýðý yerlerde hem çevresini sular, hem kirleri yýkar...
Anlayanlar, "UÐRUMA ÞEHÝT OLUR.." anlamayan, þaþkýn bakar,
Havam, suyum, topraðým.. da, KUTLU’dur. "Çünkü, BEN ANADOLU’yum..."

Bu güne kadar, baðrýmda yaþayan milletlerden çok yoruldum,
Çok çeþitli ihanetler gördüm, gam ve çile ile yoðruldum.
Yalnýz TÜRK’le tanýþýp kaynaþýnca, gerçek kimliðimi buldum...
Ümidim o ki, inþallah "CENNET’te de, TÜRK’LERLE HAÞROLURUM,
Bu lütûf, ve ihsandan dolayý, "BEN KUTSAL YURT ANADOLU’yum..."
13-03-2017 SAAT: 03 43 Konak-ÝZMÝR.

Sosyal Medyada Paylaşın: