Kara bulutlar sarmýþken âfâkýný Bir kývýlcým düþtü Anadolu’mun taa baðrýna. Daðlar, etrafýna dizildi, Yeþillikler, altýna serildi O ’nun, Mavilikler üstüne Ve havaya bir barut kokusu doldu, Büyüdü o kývýlcým, ateþ oldu, volkan oldu. .......... Sonra, bir rüzgâr patladý Ýzmir’e doðru, Önünde tezek dumanlarýný sürükleyerek, Ege’nin sularý bulandý. Ve rüzgâr eriþti Ýzmir’e, Gözlerini görünce, Ege, renginden utandý... .......... Bayraklar eðildi adýmlarýnda, Bir benim bayraðým yüceldikçe yüceliyordu;
Dünya, eðildi önünde, Dünya, O na selâm durdu... .......... Sonra, Bir güneþ gurub etti Boðaz’ýn sularýnda; Mavi dalgalarýnda alev alev tutuþtu deniz, Bütün sahiller, kýpkýzýl gözyaþýna bulandý Bir ay, bir yýldýz beyaz kaldý. .......... Soluklarýnda yüceldik, Bakýþlarýnda ilerledik, Gürleþtik büsbütün, çatýk kaþlarýnda, Açýk alnýn, bize bir baþka güven verdi. Bir coþtuk sesinde, hâlâ coþkunuz, Sesin hep kulaklarýmýzda, Hâlâ Bakýþlarýn yolumuz...
Ünal Beþkese (1955)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.