EŞİME

(19 Mayýs- Tanýþmamýzýn 59. yýlý)

EÞÝME

Bilmemem mümkün mü ki, ömrümdeki yerini,
Nasýl öderim senin hakkýný, deðerini?
Seni ilk gördüðümde, liseli küçük kýzdýn,
Taze açan bir çiçek, yeni doðmuþ yýldýzdýn.
Elini ilk tutuþum, ilk öpüþ, ilk kaçamak,
Elli yýl geçmiþ ama, mümkün deðil unutmak...
Gerçek sevgi ne imiþ, ilk kez birlikte tattýk,
Yaþam gerçeklerine, birlikte adým attýk.
Mutluluk, neþ’e, bazen kýskançlýk, elem, keder,
Kavga etsek de bizi ayýrmadý hiç kader.
Sonra bu aþk filizi büyüdü ve gürleþti,
Allah öyle istedi, yollarýmýz birleþti.

Gün oldu, daðýttýðým çiçekleri sen derdin,
Bana dünya güzeli iki tomurcuk verdin.
Zor günlerimizde de, sürüyü hep sen güttün,
O iki tomurcuðu, yüreðinde büyüttün.
Hiç yokluk çektirtmedin, soframýzda aþtýn sen,
Sýkýntýmda, neþ’emde, yuvamdaki eþtin sen.

Tomurcuklar büyüdü, yeni çiçek oldular,
Torun cývýltýsýyla yuvamýza doldular.
Yaþamýn tüm tadýný biz onlarda bulmuþtuk;
Þimdi iki ihtiyar; nine-dede olmuþtuk.
Yavaþ yavaþ baþladý motorlar teklemeye
Ve yorgun kâlp, dinlenme gününü beklemeye...
O zaman da sen benim az mý cefamý çektin?
Neredeyse ölüme benimle gelecektin.
Evlatlarým, baþta sen, yani bütün aile,
Hep berabar boðuþtuk sanki Azrail ile.

Þimdi benim hem anam, hem de kardeþimsin sen,
Elli yýllýk kadýným, biricik eþimsin sen.
Gece mehtabýmsýn sen, sabah güneþimsin sen.

Bazen kýzsan da bana, sana haksýz diyemem,
Sen, benim herþeyimsin, aksini söyleyemem.
Bunca yýl emek verdin, hakkýný ödeyemem.

Ben derdimi anlattým, fazla söze ne hacet,
Ben ödeyemem ama, sen hakkýný helal et..

Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın: