HİKÂYE
"Aþk kâfidir, ver elini, düþünme, gel gidelim! "
Þair Ýhsan Raif Haným
-------------------------------
adam
yeni inmiþti daðdan
yasmin levy’nin adio kerida’sý yankýlanýyordu
gözlerini çevreleyen kýrýþýklarda
kadýnsa
saçlarýna çömelen acýyý ayýklýyordu
kadýna baktý adam
sen benim küçük kýrmýzý balýðýmsýn dedi
neyin var hayallerinden baþka
iþkencede kan iþeyen bir tutuklu gibi
döndü kadýn
neyim olacak dedi
bir þiir yazmasýný bilirim dilimin döndüðünce
bir de karasevdayý
ben de dedi adam
ben de þiirden neþet etmiþim
ne kadar fitillediyse kör olasý þu hayat
o kadar bilmiþim karasevdayý
sürgülü kapýlar gibi kapadý yüzünü
vazgeçti sonra
âni gelen sevinçtendi
bir gözüyle gökyüzünü taradý kadýn
bir gözüyle karþýdaki fundalýklarý
dizlerinin dermanýna abandý adam
milena’sýný hatýrlayarak franz kafka’nýn
kýskanç kartal tavrýna büründü birden
dur ve sakýn kýmýldama
gözlerini bana çevir gökyüzünden
nedir ki fundalýklar
nedir ki kilitlenmek uzaklýklara
bunlarý söyledi
yýkýk bir manastýr gibi duran kadýna
iki damla yaþ süzüldü kadýnýn gözlerinden
aðýtýmsý sözler dönendi içinde
masalýmsý bir hasretlik
yineledi baþta dediklerini adam
sen benim küçük kýrmýzý balýðýmsýn
neyin var hayallerinden baþka
yetmez mi dedi kadýn
neyim olsun daha
hanlarým hamamlarým mý
dedim ya
bir þiir yazmasýný bilirim dilimin döndüðünce
bir de karasevdayý
sonunda sarýldýlar
daha bir keyifllendi ve sonra hârelendi
onlarý uzaktan uzaða
hüzünle seyreden sarmaþýklar
(*): "Eksik Kýrlangýç" kitabýmdan
Not: Bu þiirin kökleri, bizim Trakya’da yaþlý dað köylülerinin bana taaa çocukluðumda anlattýklarý "hepsi de kavuþmasýz" aþk hikâyelerine dayanýr. Bense, þiirde o hikâyelerin öznelerini (âþýklarý) sonunda kavuþturdum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.