ESEFRA'YA ŞİİR(LER)

1.
ah, kýyýlarýmý yýpratan mâviþ hýçkýrýk
ah, suyumun ýssýzlýðýna denk düþen uçurum
uçurum gözlü sevgilimin uzadýkça uzayan çýlgýnlýðý
sabýrtaþýmý kantaþýmý çakýltaþlarýmý zýplatan tedirginlik
kýrlangýçlar ah: logaritmadan habersiz hafif kanatlarýyla
analitik geometrisi akþam serinliðinin
metin altýok’la behçet aysan’ýn yangýndaþlýðý
kalplerini internette pazarlayanlar
muhtýralar ah, iddianâmeler ve entelektüeller zulüm yanlýsý
profan bir baþ aðrýsý ve pagan bir çekingenlik
tabula rasa þair süprüntüleri
anadiline bile saygýsýz yazarlarýn poetikasý
kimin arabasýna binerse onun þarkýsýný söyleyenler ah
ah, benim tanrýsallýðý suskunlukta arayýþým
mânâsýz bir sözcük kimileyin ah: esefra!
-esefra: sen nehirlerle söylendiðinde daha bir güzelleþirsin-
Irak’ta açamayan kýpkýzýl güller, ah kan köpüklü cümleler
rüzgârýndan hançerlenen tâlihsiz yurdum
yurdumun içedönüklüðü: daha bir kýpýrdayan kanatýldýkça
tekerlekli sandalyesinde hayata tutunmaya çalýþan biri
serum þiþesinde dallanýp budaklanan bir–iki mýsrâ
bir güvercinin hava boþluðuna düþtüðündeki çâresizliði
ceylânlarýn suya inme vaktine benzeyen yüzüyle sylvia plath ah
ve erdal eren: cuntanýn çelik çekirdeðince çürütülen gövdesi
ve kýlýný kýmýldatamadýðýmýz bu allahsýz dünya
benden mi sorula benden mi sorgulana bunlarýn cümlesi

hep böyle puslu mu kalacak bu yedi kat gök
yerküre, hakkaniyetsiz ve de paslý mý
sen söyle esefra ve aç sözümü

ah esefra!
yýldýrýmlar düþer bana kavrulur dilim
parlat közümü!
2.
allah’a doðru uçuþan kuþlarlasýn sen esefra
-münker ve nekir’den mülhem bilgilerin var
halkýn alýn terinden sýçrayan þafaðýn koynunda

vakitlerin en dirisinde, aþk vaktindeyiz
göðsümüzde ikiþer top hercâi menekþe
rüzgâra dönük yüzümüzün hüzünlü yaný
daðlarla konuþuyoruz esefra daha ne olsun
sabrýmýzý kalp atýþlarýmýzla sýnýyoruz

(içimizde yoðunlaþtýrýlmýþ birer hicran duygusu)

canýný canýma kat öyleyse, kollarýn boynumda
aykýrýlýðýný duyarlýlýðýmýn üstüne boþalt
ah esefra, vah esefra, of esefra
yana yana yanmasýný öðrenmedik mi
ibrahim var ya, o ibrahim, o ibrahim, o ibrahim
nemrut’u dize getirsin artýk ufkumuzda
3.
ey esefra, görüyor musun
nehirler dolanýyor bacaklarýma
hassâsiyetinin hýþýrtýsý dolanýyor sýmsýcak
bak, kuyrukluyýldýz kucaklýyor özlemlerimi
sesim sesine karýþýyor mu, duyuyor musun
geliþtikçe geliþiyor mu bu þiir
yüzümün ormanýnda

seni yüz küsur yýldýr tanýyorum ey esefra
ister inan, ister inanma
gözbebeklerindeki hüzünden tanýyorum
sözcüklerinin seke seke yürümesinden
sen bakýnca bir ateþin tutuþmasýndan
avaz avaza

ey esefra, gözümün nuru!
yaþamak aðrýsý bulaþmýþ bir kere
kalbimizin binlerce çarpýntýsýna
yunus emre’yi ve sokrates’i sevmek aðrýsý
bitiþmiþ alnýmýzýn bitimsiz aylâsýna
devrimciler ve yoksullar biriktikçe birikmiþ
iþledikçe güzelleþen suçlarýmýza

esefra, ciðerimin köþesi, ne bekliyorsun daha
dünyadýr bu: gizemli ve karmaþýk
dünyadýr bu: basitliktir yerine göre
biz ikisini de yorumlayalým
ben senin göðsüne bir defne dalý
ve de birkaç yýldýz ýþýltýsý iliþtireyim
sen de benim göðsüme yeni yazdýðýn
þiirlerinden birini sok olmaz mý
ah esefra, canýmýn cevâhiri, ne gerek var çekinmeye
yürüyelim dere-tepe ve demeden dað-bayýr
kardelenler aklýmýzda ve turnalar havada

ah esefra
uðrun uðrun büyüyen gönencim benim
kitaplarýn sýcaklýðý ve sevinci topraðýn
bizi bekliyor sabýrsýzlýkla
gidelim ki: yol açýlsýn, boylansýn dal, gül saçýlsýn
kahkahaçiçeði kývâmýnda devril omzuma
4.
aðzýmla kuþ deðil
güneþi tutsam
faydasý yok esefra
olanlar oldu
safra kesemde kanser
ve ruhumda þahmeran
beni soldurdu

insaným ben esefra
etten ve kemikten ibâret deðilim
kanýmla canýmla canânýmla
yaþadým yaþadýðýmý
nefret ettim dünyaya tapýnanlardan
mikrosundan makrosuna diktatörlerin
hepsine kafa tuttum
baðlanmayagöreyim ama ceylân gözlü bir kýza
domuzuna sevdim her bir þeyini

ah ki, dünya eski dünya deðil esefra
eze-büze posasýný çýkarýyor insanýn
doksandokuz derece sulardan içtim
haþlandým yüz derecede
bunlardan etkilendim, çürüttüm vücudumu
yalnýzlýðýn yüzbin çeþidi varmýþ
kahrolmanýnsa sonsuz
istifrâ ede ede öðrendim hepsini

týrnak uçlarýma deðin mülkiyetsizdim
-þiiri mülk saymazlarsa
bu yüzden de ergitilmiþ demir gibiydim
aklýmda asýrlýk çýnarlarýn gölgesi
ikindi ezanlarýna karýþan ateist sözleri
kalbimde kalubelâdan kalma þarkýlar
hevessiz ve öyle dalgýn
yarý-zýndýk, yarý-meczup bir safariydim

ah esefra
ömrümün en trajik kýrýlma noktasý
yaþandý ve bitti bunlar
olancasý: bir eksik kýrlangýçtým göðümde
bana azrail gel diyor, reddedemem ki
“merhaba kâinat, elvedâ dünya!”

Not: Amon Ra; "Güneþin hizmetçisi. Güneþin yeryüzündeki yansýmasý gibi" anlamlarý olan eski Mýsýr tanrýsýdýr. Ben, onun adýndan esinle, Esef Ra (Keder Tanrýçasý) diye uydurdum kendimce ve iki sözcüðü birleþtirerek de "esefra" dedim. -B.D.

(*): “Eksik Kýrlangýç” kitabýmdan

Sosyal Medyada Paylaşın: