bir zaman tünelinde karþýlaþan iki yabancý yolcuyduk biz
kaynadýk birbirimize
ortak zevklerimiz vardý baþta deniz anlaþmazlýklarýmýz da olurdu küserdik kurþun döker üzerlik takardým boynuna bazý el olurduk hiç görmediðimiz biri sevmediðimiz inciten bir güzellik olurdun dokundum bir nebze de karekterine eridikçe döküldü zerlerin buzdan bir kalp çizip göðsüne sonunda
emeðime kýyýp bir lahzada sildim seni
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.