EKSİK KIRLANGIÇ

yanýlgýlarýndan geçil(e)meyen bir ömürdür benimki. ben
bir eksik kýrlangýcým.

cahit sýtký: “Ne doðan güne hükmüm geçer/Ne
halden anlayan bulunur” demez mi bir þiirinde; ne vakit
okusam o þiiri, o þiirin bu iki dizesini ne vakit hatýrlasam,
göz pýnarlarýma geçiremem sözümü, bardaktan
boþanýrcasýna yaðan bir hüzünkâr yaðmura teslim
olurum o saat. derken, nereden çýkar gelirse artýk,
dâvetsiz ve diðerkâm bir misâfir edâsýyla kuruluverir
baþucuma cemal süreya; heybesinde: “Hiçbir þeyim
yok akýp giden sokaktan baþka” dizesiyle. ben o dizeyle
hasbihâl ederken, metin altýok, yangýnlarýn öz oðlu,
bakýþlarý külden þair, kuþatýr etrâfýmý, insanýn içini acýtan
bir çekingenlikle; iki dize püskürtür üstüme, keder
fýskiyesinden: “Benim bu dünyada bir yerim olmadý,/Kuytu gövdemi saymazsak eðer.”
yýðýlýr kalýrým oracýkta, kalkmaya davranýrým, baþaramam, beyhûdedir
hamlelerim. dedim ya, ben bir eksik kýrlangýcým.

ben bir eksik kýrlangýcým: dinlediðim bozlaklardan,
yürek yýrtan aðýtlardan, firâri türkülerden, vicdânýmý
dolam dolam tarazlayan o uzun-havalardan, beni kara-kaderimle
ve çocukluðumun incir sütü kokularýyla
uzlaþtýran mevlitlerden, naatlardan, kasîdelerden,
ortadoðu’lu þarkýlardan, onlarý birbirlerine sarmaþtýran
yanýk aþklardan kýrýldý kanatlarým.

bilenler bilir: yaþamasýzým ben. yaþamsever olsam da
yaþamasýzým. yaþamý savunsam da! anlaðýmý, belleðimi,
duyarlýðýmý ve hâsýlý tüm varlýðýmý baðýþlasam ve
gözümü hiç kýrpmadan fedâ etsem de yaþam uðruna,
yaþamasýzým. zîrâ ben, bu eksik kýrlangýç kimliðimle,
yaþamýn kýyýsýna itilmiþim egemenlerce; ne kýyýsýna,
düpedüz ötesine külliyen itilmiþim, bir daha geri
dönmemecesine!

o gün bu gündür iþte, gömütlüklerde huzur bulurum.
“Ölüm âsûde bahar ülkesidir bir rinde” demiþ de yahya
kemal, ben o deyiþin ardýna düþmüþüm. gömüt taþlarýný
okurum, kýrýk kanatlarýmýn acýsý artar batman batman,
kalbim sýzýldar ve bana: “ey yaþamasýz kiþi, ben senin
ömrüne ömür katamam bu incelikle, çýt diye kýrýlýrým
apansýz, sonra seni kimler gömer bu topraðýn derinine?”
diye seslenir. anlarým ki haklýdýr kalbim, bilirim ki umur
görmüþtür, inanýrým, cefâlarýn katmerlisini sürmüþtür.
bir fâtihâ sûresinde eritirim sesimi.

ben bir eksik kýrlangýcým. yerim yok, yâraným yok. ilkyaz
gelir, bir ýrmaðýn suyuyla söyleþirim, talan edilmiþ
bir ýrmaðýn. yaz geldikte, kavruk otlar sýrdaþým olur.
güz dayanýr, kuru yaprak kavlince hâlleþirim, sokak
kedileriyle. karakýþta büzüþürüm bir aðaç kovuðuna,
o kovukta korumaya savaþýrým ruhumu, çaðdaþ
kötülüklerden.

ben bir eksik kýrlangýcým. cihaný zorbalar, zorbalýklar
zaptetmiþ: bana en çok bu dokunur. uçamam,
sürünürüm.

(*): "Eksik Kýrlangýç" kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: