aþk sarhoþu bedenim
yýkýlýrsam
caddelere bulaþýr rengim…
ömrüm , dilimin ökçesine baðlamýþ bir küfrün ezberinde
aðzýmý dayasam kalbinin lisanýna
bozulsa dilimin yazgýsý
ertelediðim her ne varsa
hepsini giyinmiþ bugün toprak üzerine
kýrmýzý
yeþil
mavi
rengarenk ruhumun her köþesi
kapý aralýðýnda gülüþürken siyahýn cazibesi
bilirsin ayrý bir tadý vardýr damaðýmda
istemsiz dalarým karanlýða
boðuldukça
saçlarýmýn boyasý dökülür kucaðýna…
aldýrmýyorum
ki
gökyüzünden geçmiþim
kanatlarý yýldýz kokan kuþlar görmüþüm
istiridye kabuklarýný yutan denizler
yakamoz ölüleriyle seviþen
flu düþler iliþtirmiþim mutluluðun yakasýna
ay tepemden bakarken
haliç”in yoksul sularýna
güneþi severken öldürmüþüm
bir tek sende gülmüþüm
haksýzlýðýmý da alýp
hakka sýðýnmýþým.
gölgesi titrerken hüznün
kendime geliyorum
kendimden çok sana
en çokta sen yakýþtýn yanýma…
atla deve deðildi önüne sürdüðüm þýklar
kadýnlýðýmý arka sýralardan kaldýran adam
hiçbiri seçeneðini karalayýp
çýkamazdýn bu sýnavdan
ya kanata kanata söküp yüreðini
çýkacaktýn cümle kapýmdan
ya da
cennetime gül dikecektik hep bir aðýzdan…
kuyu
biri taþ attý suyuma
su uyandý
daða kaçtý
yandý bitti kül oldu
ya külüm
ya gülüm
cehenneme sürgünüm…
içimin alfabesi ötelendi
ertelendi
avuçlarýmý açtým
koþun yalnýzlýðým…
zamanýn ateþi yükselirken
enfeksiyon kapmýþ hastalýklý bir ömrün
son duraðýnda geziniyor gönlüm
devasal boyutlara ulaþmýþ hüznüm
hiçmiþim
yanýnda güzelleþmiþim...
sonra
dönüp dolaþýp
dilinin sýrtlarýnda vurulmuþum
mutsuzluk saçar olmuþum
beni bilmediðim konularda
sýnava tabii tutamazsýn sevgilim
tutarsan
ya sýnýfta kalýrým
ya kitabýna kapak olurum
ama illa olurum…
adaletini sevdiðim dünya
hep bize mi döndürürsün yörüngenden fýrlamýþ oklarý
hep bize mi düþer yarý çýplak caddelerde
rengimizi ýskalamak…
ahhh sevgili
bakma sen ruhumun tersten kalktýðýna
bu tabloda
tuvalde sensin
fýrçada
darbede
vur vurabildiðince….