ruhunu rüzgara açmýþ
bir mezar düþüyüm ben
büyülü kozalaklar var
ürpertilerimde
her çýðlýk ikileminde aðlar kalbim
ve ben
gözyaþý mimikleriyle ýslanýrým
birden
sarmalarým beyaz çimenlerin bedellerini
ki,
onlarda sanki uyuyan bebekliðim
nasýl da ölünen mutluluklar
gerçeðe tutuklu
ne kadar da solgun
nazarla okuduðum maviler
ne kadar zor
nabzýmýn arsýzlýðýný dinlemek
bir o kadar boþ
ýslak yaralarýmýn gururu
ah sevgili
bize ait
iki mezar taþýný ýssýz bir kamuflaja býraktým
korkma gölgelerinde hayal kavramlarý var
þimdi benim için
gitme zamaný
sen kilitli ruhlar gibi
hoþça kal
....