Tanrýsallaþmýþ egonun iz düþüm kibriyle
gayrimeþru hükümlerin kalem kýrdýðý bir tarih bugün
Ulucanlarda,
vakur üç çift göz mektup yazýyor metanet sessizliðinde
ve tereddütsüz sözler býrakýyor geriye þarap lekesi gibi izi silinmeyen
6 mayýs 72
yaðmuru çiðneyen adýmlarla
yüzleri peçeli gölgelerin þavký ilerlerken hücreye
kaldýrým taþlarýnda izmaritler
saçaklarda serçeler uyukluyor her þeyden bihaber
bir tek ölüm ayakta
bir tek saatler geceyi öpüyor
güneþin kalabalýðýný uyandýrmadan
yaðmalanmýþ insanlýðýn harabe sessizliði
yastýðýna sarmýþken umutlarý
doðmamýþ çocuklara iyi hikayeler býrakýyor üç adam
ve
gökten týlsýmlý üç yýldýz düþürüyor düþlerine
isimleri
barýþ, kardeþlik, birde vatan
Kirpiklerinde asýlý kalsa da kýzýl bir tuð
utançsýz gururun dik duruþuyla
kansýz ellerini öpüyor kabulsüz dilekleri
Onlar için özgürlük tezenesiydi ölüm
gez göz arpacýkdý eldeki baðýmsýzlýk
ve paslý prangalarý kýrarak
çýkmaz bir sokaðýn çýka bilirlik ihtimalini aralayýp
örselemeden yaþatmaktý baðýmsýzlýðý tetik ucunda
Þimdi dalgalarýný okþadýðým gök nazarý Denizlere
Yusuflara
Hüseyinlere yaþýmý baðýþlýyor,
pençe týrnak savaþýyorum devrimin aydýn çocuklarý yaþasýn diye
Dilek USTA