Saksı Çiçeği

I.
ýþýklarýný giyinmiþ gibi
onyedisinde bir pavyon mezesi
arsýzlýðýnda masumiyet yuvasý
kahkahanda ürkek can savaþý
ah uzanabilsem de
saçlarýna dolanan bitleri kýrýp atsam Marmaraya ...

II.
sokaklarýnýn küfünü görmez
býyýklarý henüz terlemiþ gencin
sana bulanmýþ sevdâsý
korkusuz ve hýrçýn koþuyor gölgeler duvarlarda
ve hala aðlýyor
boþ telefon kulubesindeki o son konuþma
havada asýlý kalan öksüz sesler gibi
daðýlmýyor üzerine inen bakýþlar...

III.
sen bir kaçýþýn kaçýnýlmaz kavuþmasýsýn Ýstanbul
ben boynu bükük bir saksý çiçeðiyim
topraðý Alzheimera yakalanmýþ bir fidaným
köklerime söz verdim
bir þiir açýp bir umut kapanacaðým
derin karanlýðýn âsiliðine inat...

IV.
tam da o an saçlarýmý tarýyordu mum ýþýðý
etten kelepçelerimi kemirip tükürürken
özgürlüðün tadý canýmýn acýsýymýþ meðer
hücre hücre âzad oldum Ýstanbul
düþlerimi denizinin her bir zerresine kilitlerken...

✒ T.Y.

Sosyal Medyada Paylaşın: