Bohem Rüyası

eriyorum
acýya dayayýp alnýmý
gecenin kadehinde kýzýl bir þerbete dönüþüyorum
yudum yudum içiriyorum ruhumu serçelere
dudaklarýmdaki buðuda süzülen yorgun kuðuya dokunuyorum
çünkü sýrt üstü serilip yok olmaktý geride kalan
çünkü vicdânýn kulaklarýný kesenlerin dünyasýnda
bir anne yakarýþýydý, þeytaný bile secde ettiren
âh! ne güzel eriyorum,
insanlýktan çýkýp ne güzel yok oluyorum!

yükseklerden dökülüyor dimaðýmdaki kýlýç sesleri
savaþamýyor benimle artýk en aþaðýlýk gölgeler
ne zaman seslense bir çocuðun suskunluðu
taþlaþýp düþüyor bulutlar üstüme
güneþ kalýyor göðün kursaðýnda
hiç gelmezdi aklýma
bu kadar yutulacaðým karanlýða
ve bir elma aðacýný kýskanacaðým
bir yaz günün ortasýnda aðlaya aðlaya...

oysa burjuva düþlerine geçit yoktu
çocukluðumu sakladýðým o cumbalý evde
duvarlardan tavanlara örülen uçurtmalarým vardý
kitaplardan uçuþuyordu yarýnlarýmý boyayan kahramanlar
ne ara beton tuðlalara dönüþüp gömüldük þehir kaldýrýmlarýna,
ne ara mahkum olduk boþluðun kahpe grisine?

âh! ne güzel eriyorum,
insanlýktan çýkýp ne güzel yok oluyorum!

kalbimin sokaklarýnda nefes nefese koþup
mantýðýmýn etekleri arkasýna saklandým çoðu kez
anlamsýz bir gözyaþýnýn içinde çeliþkiyi doyurdum
kendimi göðe zincirleyerek özgürlükten bahsettim
nergislenmedi sesim gülümseyen kadýn gibi
yalnýzlýðýn büyüttüðü kelebek tokalý bir çocuk olarak kaldým
onyedi yaþýmda donup kaldý bir yarým
bir yarým ezelden sonsuzluða kadar yaþlý...

yine de benim o kadýn
camdan kadýn
ateþten kadýn
sudan kadýn
buharlaþýp buharlaþýp
varlýðýn adýna hiçliði
hiçliðin alnýna varlýðý kazýyan kadýn...

✒ T.Y.


*Þiiri güne iliþtiren deðerli kurula teþekkür ve sevgilerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: