GÜL Kİ...

Zaman ufalandýkça sandýðýn dibinde
Aykýrý nizamlarda saklý bakir gecenin ufku.
Zan’dansa zindan misali
Tereddütlü bir günün ölüm fermaný
Yine didik didik içimin pamuklara sarýlý yalnýzlýðý,
Efkârý yâd ettim madem
Bu mu olmalý þairin zikri?

Kundaklanan devranda asýlý asal hükümlülükleri
Ondalýklý aþklarýn paydasýnda
Zehir zemberek þeytanýn nutku
Bir de tutulmuþsan ay misali
Tutanaklara geçir hani
Ya da sus ebediyete kadar,
Sar sarmala beyit beyit hangi acýysa
Ser ver zannýnca sýr ver kendimce.

Susuver ya da günün körü hatta
Gecenin ayazý
Yüreðin yufkasýnda demlenen mayýs misali
Körel yeri geldi mi yüksünmeden
Ama açýk etme de
Yüreðin kurduðu baðdaþý.

Zencefilli sözcükleri öðüt aklýnca:
Öðüt ki aklansýn ruhun,
Pekiþsin dirayetin
Bir de sor bakalým
Bu mudur bilinmezin kerameti
Üstelik kýyýmda iken meali sessizliðin,
Aþk fakiri oysa ne çok engin bildiðin
Katmer katmer aç sadece
Ya da gül bildiðince:
Gül ki daðýlsýn zalimin zulmü
Ya da sonlandýr zamaný
Eþleþtiðin bil ki sadece senin deðil
Evrenin fýtratý.


Sosyal Medyada Paylaşın: