MÜZMİN HÜZNÜN EN AYKIRI MÜRİDİ...
Zamansýzlýðý rötuþluyorum amansýz bir düþ’ün pençesinde…
Düþ özürlü olmayý dilerdim öncesinde,
Kayýp bir sandal misali
Her i mgem çýkmýþken ayyuka,
Sezilerin ritminde baðnaz bir güfte olmak adýna mý olmalý
Yoksa tüm serzeniþ?
Yine vakýf olduðum tanrýsal bir dokunuþu nasiplenmek
Bazý bazý mil çektiðim ömrün kaygan gözlerine:
Kaykýlmýþlýðým gün gibi aþikâr,
Yaralarýn da yaren bildiði bir güce emsal þu yalnýzlýðým:
Arýttýðým gölgelerde nasiplendiðim bir gün nazarýnda
Gümbürtüye giden ölümlü sevdalarým…
Hýrkasýný giyindim yine
Terennüm yüklü miladýmýn da öncesi
Doðmamamýþlýðýmla rest çektiðim bilinmezin
Kaypak siluetinde
Bir fani tadýnda mý olmalý sevda?
Bir gün var bir gün yokmuþçasýna,
Hele ki sivrilen yetilerimin girizgâhýnda
Bir de üstünü örttüðüm güncemde saklý tuttuðum
Meþrebi yitik peþrevi þiirin,
Sandýðýmdan da öte sanrýlarýn olmazsa oluru
Pekiþen bir hüviyet yine müzmin hüznün de
En aykýrý müridi
Üstelik bir gölge kadar kayýtsýzlýktan almýþken payýný
Hatta ve hatta devinen rotasýnda
Dinginliðin de özleminde
Dirilmeyi temenni ettiðim bakir bir yürekte
Saf tutmak adýna
En aykýrý aþký kayýp belleyip de
Kaybolmalarýn tadýnda nice gel-git
Hani olur da;
Bir gün biter bu özlem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.