HUZURİYET

Yatmakta ruhum yârin sinesinde
Öylesine sessiz ve suskun,
Sevgi dolu tik taklar arasýnda,
Fýsýldamakta huzur.

Kendine gelmekte her bir zerrem,
Susmak ve dinlemek,
Susmak ve duyabilmek,
Hissedebilmek ruhun tufanlarý arasýndaki o sesi,
Ve tabiki…
Yaþayabilmek zamanýn güzelliðini..

Geçen zamaný sormaktayým kendime,
Dakika mý, saat mi, bilmem sene mi?
Sanki yýllarýn birikintisi akýp gitmekte,
Bir ruhtan bir ruha ,

Alýkonulmuþ mahrem duygularým varmýþçasýna,
Tarifsiz bir esinti depreþmekte içimde,
Huzur içinde huzur,
Özlem içinde özlem
Hasret içinde hasret
Velhasýl;
Hayat içinde hayat.

Alýþýlmýþ mahkumiyet halimden uzaklarda,
Yeni kâbuslarla tahammül sýnýrýmý zorlamaktan
Kokmaktayým,

Adýna ne desem bilemedim,
Yüreðimden akan þelalenin coþkunluðu,
Serinletse de her bir hücremi,
Yeniden sevmek mi?
Bilemedim..

Sahi huzur ne?

Aþýk firgatli/Erdal EBEM
27.04.2017

Sosyal Medyada Paylaşın: