bilincimin en altýna gömerken seni
kýþta kar
baharda yaðmur olup
düþersin aklýma
çoktan süpürdüm sanýrken altýna minderin
yine çocuk olup okulculuk oynarýz sözgelimi
nerde rahat geniþ, aydýnlýk bir oda görsem
birlikte bakarýz penceresinden
matematik ödevini bana býrakýrsýn
sanki çok anlarmýþým gibi
senin için sayýlara dalmak bile hoþ gelir
içim nedensiz yansa sebebi sensin
bir þey varmýþ gibi bakar kalýrým
ne olursa olsun fark etmez
kývrak, güzel bir þarkýda bile
sen olur þarkýdaki sevgili
býrakýr aþkýn hüznünü
ince sýzýlý kalbe
olur olmaz anlarda seni düþünürüm
ilk sana yazdýðým þiirdeki gibi
yine sorarým duymasan da sesimi
sen de düþünür müsün
seni düþündüðüm kadar
yoksa unuttun mu beni
boþuna bütün yazdýklarým bilirim
elinden bir bardak çay içmedim
bana sevdiðin kýzý vermediklerini bile söyledin
sevgi yok derken
nasýl boþluða fýrlattýn kalbimi
döndü durdu kendi halinde
yalnýz yýldýzlar gibi
yansýdý
kendi kendine..
15. 04. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.