Yazý tura bir hayattý bizimkisi Ayrýlýðý yazýya vermiþtik Hüznü turaya. Vuslatýmýz dik gelme ihtimaliydi paranýn Bir sen atýyordun, bir ben Ya yazý geliyordu ya tura Hep kaybediyorduk yani Her seferinde yýkýlýyordu para.
Hatýrlar mýsýn o son günümüzü Sen benim yüreðimi almýþtýn avuçlarýna son kez Ben senin gözlerini tutuyordum sýmsýký Suskunduk Korkuyorduk nedense Biraz ürkektik, biraz utangaç Ya dik gelmezse! … Sonra at dedin sen At hadi… Korktum; Atamadým gözlerini. Sende vaz geçtin birden Vaz geçtin; Atamadýn beni kendinden. Yetim bir çocuk gibi yüz üstü býrakýp umudu Çekip gittik son ihtimali denemeden.
Yýllar geçti; Ben hep yazý tura yaþadým hayatý Yazý tura güldüm Yazý tura aðladým. Bir cebimde hüzün var diðerinde gözyaþý Ve bir türkü tutturmuþum, vakit, sabaha karþý.. Bilmem ki sen yüreðimi kaç kez vurdun avuçlarýnda Kaç kez mahkum ettin beni Kaç daraðacý kurdun bana. Oysa gözlerin hala avuçlarýmda benim Ne zaman bir paraya dokunsam Hep ayný korkarým Ayný titrer ellerim Ve ben hala O dik gelme ihtimalini beklerim.
Aydýn YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın YÜKSEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.