ben bir martý kanadýnda geziyorum
umutlarým yalnýz
ruhum yalnýz
ah
dalgalar kendi içindeki gülü mora boyuyor
feryat hissin içinde
ki
yalazlanýyor evreler.
etekleri deniz olmuþ
duygu sancaklarýnýn
terk edilmeyi hak etti
bu yüreksiz ve boyalý durgunluklar
neden herkes ihanet peþinde
el aman
kum tartýlarý gül kýyýlarýný bölüyor
ah nasýl da
köpüksüz aðlýyor
morlar püsküller
yalancý tenler ise nabýzsýz ruhun peþinde
olsun
nasýlsa kimse kimseye ulaþamamýþ bu dünyada
artýk
hiç asil deðil ki duygular
pedersiz evlatlar gibi
kendi kendini kandýrmýþ misafirlikler
nasýl bir vaveyla bu
son kimlik yok uzaklarda
bilmiyorum ben ne yapayým
bu uçsuz bucaksýz denizde
güller solduysa
hayaller battýysa
umutlar unutulduysa
pislik kulaçlar kimliklerinden çekinmediyse
yürekler kirlenmiþ kokuþmuþ bir yosun kokusu aldýysa
ben ne yapayým
benim düzgün ve dalgasýz kýyýlarda
kanat çýrparak yalnýz yaþamam neye yarar
....