SEN HİÇ EN SEVDİĞİN ÖLSÜN İSTEDİN Mİ?

Pencereden süzülüp girince gece
Korkmadýðýmý sayýklýyorum durmadan
Durmadan korkmuyorum diyor
Kulaklarýma karanlýðý deðil
Kendi korkak fýsýltýmý dolduruyorum
Sen duymuyorsun
Kimseler duymuyor.
Baþýmý avuçlarýmýn arasýna alýp
Alnýmý yataðýn soðuk demirlerine vuruyorum
Melodisi hiç bir dans figürüne uymayan
Tek kiþilik bir cümle fýsýldýyorum
Durmadan korkmuyorum diyor
Avuçlarýmda yankýlanan sesle kavga ediyorum
Gece karanlýkla soluk soluða seviþirken
Ben kaybetmiþ tüm insanlarýn kokusunu soluyorum
Sen duymuyorsun kesik kesik nefesimi
Kimseler duymuyor

/Annemin son nefesini duydum ben
Biliyorsun
O zaman da çok acýdý caným
Soluðum gittikçe annemdi þimdi
Ama alným,
Alným anneme hiç benzemedi/

Gece doluyor içeri
Üzerime kapatýp gittiðin bir kabusu
Fýsýltýyla bozuyorum
Aslýnda korkuyorum
Çok korkuyorum
"Özledim" diyorum fýsýltýyla
Sadece seni.
Sen duymuyorsun
Kimseler duymuyor
Gece aðýr bir çarþaf üzerimde
Fýsýltý bir çýðlýk
Alným soðuk demirde kýrmýzý bir öpücük
Siktir git demek kolay da
Sen hiç en sevdiðin ölsün istedin mi?
....
Ben istedim
Öyle fýsýltýyla falan da deðil
Baðýra çaðýra "sen öl" istedim
Sonra özledim
"Özledim"
Necla Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: