Þubat treninde beyaz bir kompartýman Ellerimi ýsýtan bir bardak gül çayý Yüzü hatýralardan eskimiþ fakir giyimli Antika þehirlerden geçiyoruz. Bu yol yeni bir dünyaya gidiyor Mahalle aralarýnda uçuþan güvercinlerin olduðu Sýcak kalpli insanlarýn avuçlarýna doðru kayýyor tren Uçuyor adeta hayret
Dünya henüz yok olmamýþ Ýnsanlýk en güzel baharýný yaþýyor Çocuklar mutlu kahkahalarla sarýyor güneþi Kimseler hasta olmuyor Ölmüyor hayret
Dýþarýda her þey bir hayal gibi Bu yananlar ýþýk deðil diyorum Ateþ böcekleri Hem de bu kýþ kýyamette Olacak þey mi Ölüm çaðýný uçurumdan yuvarlayýp Altýn çaðlardan geçiyoruz Varacaðýmýz istikamet sevgi çaðý Emperyalizm diye bir sözcük yok Zulüm yok, iþkence yok ,tecavüz yok Aðlayan anneler , canlý bombalar,pisi pisine ölenler yok Yok sýrasý gelmeyene zoraki gidiþ Ýnsanlýk öldürmeden de yaþayabiliyor hayret
Gurup gurup þiir kuþlarý geçiyor birden Bu tren uçuyor mu diyorum Nostaljik bulutlara takýlýyor dumanlarý Yazlýk sinemalar yerli yerinde mýsýr kokularý yayýlýyor sevgi dolu insanlara konfeti oluyor Havai fiþekler gibÝ açýlan gazoz kapaklarý localarda mutluluk heyecan tozlarý arkadaþlýk dostluk ve sevecen yürekler dünya buradan da geçmiþ mi hayret
saba rüzgarý yolumuzu kesip baþka yöne savuruyor bizi
Afrika’da çocuklar týka basa doymuþ Þiirler dolusu þelalelerce su akýyor Çocuklar nasýl bilge ve umutlu Gelecek uðramýþ hayallerine Afrika bir cennete dönmüþ yeþil umuda sargýn Meðer her þey mümkünmüþ hayret
tren üç okyanus kýyýsýnda mola veriyor okyanuslar lacivert bir hayal gibi tuvalden düþmüþ insanlýðýn döktüðü bütün kanlarý yýkamýþ bu dev sular her þey ýhlamur kokusu sadeliðinde þimdi içimize derin ve sonsuz bir uyku veriyor
Tepelerden rüzgarla düþen kar taneleri þiir kuþlarý gibi savruluyorlar Beyaz kompartýman bir hayal taþýyor sanki Kar taneleri coþkuyla þarký söyleyip tren camlarýndaki buðulara yapýþýyorlar sol anahtarlarý umutlardan yapýlmýþ beyaz kompartýman þiirlere doluyor
yol bitiyor uyanýnca uyanýnca gül çayýma sarýlýyorum rüyaymýþ meðer gönlümün tam içinden geçenler
bir asýrdýr buradaymýþým ben demode dünyanýn ve hiç hareket etmeyen beyaz bir kompartýmanýn içinde
gül çayýma ýhlamur karýþtýrýyorum gözyaþlarýmý okþayan gerçeklere inat bir gülümsemeyle oysa diyorum oysa mümkünmüþ bu dünyaya gül çayý demlemek sevgi ile…
Ayþegül Aþkým Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.