Gittiðinden beri çardak kuþlarýnýn içinden yaðmurlar geçiyor ölüm kol geziyor ülkemde
gittiðinden beri mamafih gözlerimi kaybettim hatýralarýn içinde ölen insanlarýn aðýtlarý sardý ruhumu her þey çok deðiþti
gittiðinden beri bilirim ne çok duyarlýydý yüreðin aðlardý kaybolan her can için ülkemiz mahþeri yaþýyor meger cennetmiþ o yýllar baharmýþ dün bugünleri bir görseydin ne kadar üzülürdün…
caddeler sokaklar uçuþuyor kimse olduðu yerde deðil artýk herkes de yarýn ben de ölebilirim korkusu begonviller salkým saçak yastalar kan kokusu damar damar içimize oturan bir býçak tortusu
ah bir anlatsalar ölü çocuklar nerdeydi hangi pamuk þekerindeydi masallar gittiðinden beri nasýl deðiþtik hepimiz çok uzaklarda kaldý koþulsuz sevmek
þehirler çöker artýk gökkuþaðý düþer
pamukþekerler zehir masallar zemberek ...
Ayþegül Aþkým Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.