Bu küçükken oynadýðýmýz savaþlara hiç benzemiyor Anne?" Bugün kankim öldü Ýnsanlar niye bu kadar kötü anne? Barut kokulu meydanlardayým Aðaçlarda kapkara güller Bir kabusun içindeyim sanki Her taraftan yaðýyor ölüler...
Korkuyorum kitaplarýmda yarým kaldý, ödevimde Hani o çok sevdiðim park da yok artýk Bombalar yaðdýrdýlar üzerine Her sabah penceremize konan serçemiz de yok Oda ölmüþmüdür?
Kanatlarý yanmýþ mýdýr Aðlamýþ mýdýr?
En çok da peynir ekmeði özledim Sýcak bir fincan çayýn yanýnda Böyle mi olmak zorunda Ben ölmek istemiyorum anne Henüz yaþým dokuzda Hani evren çok büyük ve sonsuzdu? Sýðamadýk mý içine Ýnsanlar bu kadar mý soysuzdu...
Bugün bir gazeteci amca bana doðru yaklaþýyordu Kaçtým kaçtým Belki o da kötüydü Artýk insanlara güvenmiyorum Artýk insanlarý sev-mi-yo-rum! Ben ölmek istemiyorum.
Þu kapkara gökyüzünde bir zamanlar Uçurtmalarýmýz uçururduk Uçurtmalarýmýzý vurdular Biz þeytan þekeri olurduk Þimdi gelecek yok artýk Vatan için vatan...nerde olsak ölürdük...
Ben artýk yaþamýyorum ANNE BEN ARTIK BÝR ÇALI Bir bataklýk Bir hüzün yýðýný oldum..., Beni kimler paklayacak? Umarsýz zamanlarýmý kim geri verecek bana Bütün beyin hücrelerim parçalandýktan sonra... Artýk o mutluluðu kim getirecek Bize yaþatýlan bu mahþerin hüznü altýnda... (Bir çocuðun hüznü tüm dünyayý yýkabilir)
insanlýðýn dramýnýn sahnelendiði dünya incitilmiþ bir gül olur samanyolu trajedinin oyuncularý silinir yavas yavaþ tablolar erir þimdi gecer mi bu acý... nasýl gecer? masum çocuklarý kim geri getirebilir tatlý mevsimler yýllar inançlar yarýnlar aydýnlýklar yok ! güzel gezenegimiz
þehirler çöker artýk
gökkuþaðý düþer
pamukþekerler zehir masallar zemberek ...
Ayþegül Aþkým Karagöz (Rüzgar çanlarý)
þiirime sesiyle can veren þair dostum Mert YÝÐÝTCAN a teþekkürü borç bilirim .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.