Koyu bir beyazlýða demleniyor kar kar boynu bükük bir dala yýðýlýyor sessiz sessiz bir senfoni gibi ezeli ve ebedi ebedi bir kar manzarasý seyrettiðimiz seyrettiðimiz buluttan çerçeveli deniz mavisi çiçekleri olan olan biten her þey kar kadar yavaþ ve hüzünlü hüzünlü melodilerle konup kaçan beyaz serçeler serçeler ki bir þarký kadar hazin hazin bakýþýyla yorgun iki büklüm bir kadýn ve yanýnda bir çocuk çocuk ateþe koþtu çöp tenekesinde yanan kaðýtlarýn ateþine ateþ dünyanýn en güzel þeyiydi o an uzattýðý ellerinde elleri ki mutluluktan kývrýldý bir balerin edasýyla edasý göz kapaklarýný aydýnlatan ateþ kadar zarifti o an o an ne evsizlik kaldý aklýnda ne kimsesizlik kimsesizlik sadece köpeklere ait deðildi aslýnda aslýnda sadece ateþin dostluðu kalacaktý yýllar sonrasýnda aklýnda aklýnda kalacaktý o gün ateþe davet etmediði hazin bakýþlý kadýn kadýnýn adý anne…ki ki …sen ateþin baþýnda dalýp giden uykucuk uykucuðu ninni ile besler de unutmaz bir anne yavrusunun üþüyen ellerini ellerini ateþe tutar yüreðindeki aslýnda açlýk kadar yoksulluk kadar yakýcýdýr ateþ ateþ ezilmiþ çiçekler kadar çaresiz umuda küskün serçeler dolar göge göge doluþan vicdan melekleridir serçeler serçeler açlýðý, yoksulluðu, savaþý, kurþunu gül rengine boyarlar boyarlar da barýþ rengine dönüþür hepsi bembeyaz beyaz karanlýklarda dolaþýrlar kanatlarýndan dökülür ümit ve hayat hayat acýmasýz ,hayat namert ,kötülükler birer dev ,serçeler küçük küçük serçelerin yüreði büyük , þarkýlarý derin, gözleri umut umudun rengi maviyse kurtulur mu karanlýktan ebedi ebedi kar manzarasý gözlerinden seyrettiðimiz uykucuk serçeler insanlýðý hiç affetmeyecek þiir çocuk…
Ayþegül Aþkým Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.