BURUK VEDÂ

Ýþte gidiyoruz zamana yenik düþerek.
Sen gidiyorsun, ben gidiyorum.
Kaldýrýmlarda bir sessizlik.
Yaðmurda ýslanan saçlarýn darmadaðýn.
Gözyaþlarýyla karýþmýþ yaðmur damlalarý.
Yanaklarýndan süzülürken.
Islak kirpiklerinin çaresizliðinde hapsolmuþ bir damla gibiyim.
Ve ilk defa,
Bu kadar yorgun ve çaresizim.
Dokunamýyorum gelemiyorum sana.
Söylenecek ne varsa bitmiþ sanki.
Saatler durmuþ.
Yarým kalmýþ bir aþkýn son çýrpýnýþlarýnda.
Sayfaya düþen son notlar gibi.
Ayrýlýk rüzgarýnda biz, ikimiz.
Yaðmurda ýslanarak gidiyoruz.
Kapanan tüm kapýlara raðmen adýmlýyoruz.
Yönlerimiz farklý olsa da, yürekteki ayný sýzýyla.
Ýþte gidiyoruz..
Odalarýn sessizliðine býraktýðýn izleri aramak,
Kurduðum onca hayali bir bir yýkarak.
Ýnfaz ettiðin düþlerimi..
Arkanda býraktýðýn enkaz,
Ya bu derin sessizliðin,
Geride kalan onca aný..
Her adýmda sen her odada sen.
Pencere kenarýndaki saksýlarda, solan çiçeklerde, izin var.
Ýçimde açtýðýn yaranýn derinliðinde,
Cevapsýz sorular..
Açýlmamýþ bir mektupta býraktýðýn parmak izin,
Ve iþte gidiyorsun.
Hiç eksilmeyen o bakýþlarýný alýp üstümden.
Hasretini çektiðin amacýna ulaþmýþ edasýyla gidiyorsun.
Ýçime iþlerken sevdaný o kadar mahsundun.
Paramparça ederken duygularýmý,
Sanki bir tarih yazýyordu acýmasýzca.
Masumiyetini yitirmiþ duygularýn.
Giderken bile ne kadar acýmasýzdýn.
Hangi aydayýz hangi günde hiç farkýnda deðilim.
Önce sen vardýn beklediðim.
Þimdi de sen varsýn açtýðýn onca yaraya raðmen.
Sen hýrsýný seçerken, ben seni seçiyordum.
Ýnanmýþtým sadece inanmýþtým.
Giderken bile döneceðini umut ederek inanmýþtým sana.
Ýþte gidiyorsun ardýnda býrakarak beni.
Açtýðýn yaralarýn farkýnda olmadan.
Kazanmanýn vermiþ olduðu mutluluðu gözlerine saklayarak.
Þimdi giderken açtýðýn yaranýn çöküþünü izleyeceksin.
Üst üste attýðýn darbelere raðmen direnen bir ben.
Bak karþýndayým yara benim yaram ve derin.
Sen de saklý kalan gözyaþlarým.
Düþtüðünde kirpiklerinden.
Anlayacaksýn dönüþü olmayan bir yolda kaybolmanýn duygusunu.
Ýþte gidiyorsun saçlarýný rüzgarýn okþayýþýna býrakarak.
Gözlerindeki o maðrur ifadeyi saklayarak.
Gidiyorsun arkanda enkazlar býrakarak.
Git hadi git.
Sevgiyi umursamadan hýrslarýna boyun eðerek.
Dönme bir daha dönme.
Bir yanýma düþerken ben sen görme.
Ýþte gidiyorum ben de senden uzaklara
Ýçimde senle..

Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: