Ölüm Nüansı

siz bir hastanenin lösemi bölümünü gördünüz mü hiç
saçlarýn ustura aðzýnda can veriyor.
tek tek düþüyor kirpiklerin
deþifre oluyor gözyaþlarýn.

þimdi bir þiir kadar yakýným sana
her harfin dalýnda bir adam asýyorum.
yavaþ yavaþ yutkunuyorum ömrümü.
her cümlede bir parça daha ölüyorum
bir pazýlýn son eksiði gibi an ve Lam ve sizlik eþiðinde,
nöbetçi kahvesinde ateþli bir dedikodu konusu oluyoruz

gökyüzümün yarýsý cebinde alýkonulmuþ
yer çekimi çekemiyor nazýmý.
bakýþlarým enkaz altýnda kalýyor.
gözleri açýk gitmek her ölünün marifeti.
ben dikerek gidiyorum gözlerimi sana.


çarpýlmýþ doðrularým yalan bir tanýklýkta.
defterimde martýlarda eve ekmek götürebilsin diye yazýlý bir notun haznine aðlýyor balýklar.
hissedilmez okyanusta göz yaþlarý.
birde tel örgüleri yoktur sýnýr hattýnda
ben hissettim.
aðladým defalarca balýklara, sýnýrlarýn ardýna...



pynst.
Sosyal Medyada Paylaşın: