dokunmayýn bana
ince tülden nazik kanatlarým
güneþle rengi güneþ, denizle deniz
yapraklarýn arasýnda yemyeþilim
bir kurttan daha yeþil
aðaçtan güçlü
takýlmasýn bir dikene, yele, öfkeye
o savruk kanatlarým kendi rüzgârýnda mutlu
çiçek çiçek umutlarla dolu göðsüm
havam yerinde benden yükselirken
biri dokunup yere çalmazken özgür
özgür bir dünya var sayarým
bir prenses edasý var bende elifim düz
kývrýlmam beye paþaya, kanadým ince
sevdaya düþen benekler var orda
saraydan çýkar gibi çýkarým kulübeden
kýr çiçekli bahçem yeter de artar bile
rüyalarýmý süsler bir çiçeðin açmasý
penceremin önünde
görürsün önünde balerin kollarýmý açtýðýmý
ince ayaklarým ritminde müziðin
kaç kez dolaþýrým üstünde dünyanýn
iyi güzel kötü çirkin vahþi yumuþak
ne varsa yaþanan çizilir kanatlarýma
kýrar putlaþmýþ düþünceleri
yere deðdiðinde kanadýmýn ucu
yere deðdiðinde kanadýmýn ucu
dokunmayýn bana
benden havalandým ben beyaz bulutlarla bir
arkama almýþým güneþi, daðlarý, yollarý
hem arasýndayým insanlarýn
hem bakýyorum kuþ bakýþý
öyle inciniyor ki düþlerim bazen
bakýþlarýnda þimþekler çakýnca
göðün, sevdiðim adamýn
üstesinden gelirim diyorum bu narin kanatlarla
üstüme yuvarlasalar da dünyayý..
01. 03. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.