22

yarým yamalý bir hayatýn rahatlýðýný bir düþün
bir de eskinin deðerini, yeninin kýymetsizliðini
bir duman gibi beni sarýþýný
ve bir ateþ gibi yakýþýný bildiklerimin
ki bir sokak lambasý çaresizliði!
arabanýn son model olmasý bir þey ifade etmez
gideceðin yere götürmüyorsa seni

dumaný üzerinde bir öyküydü benimki
þizofreni hislerle ve belki de sol sesini arar gibi
acý çekerek yani, yazýlmýþ, hayata sunulmuþ, oynanmýþ, son bulmuþ!
ellerimin içinde rüzgarlarým var þimdi
savuracak yapraklarý olmayan
bakýþýmý olsun anla; acýsý rüzgarlara kalsýn

doruklarýnda iyi olur zannettiðim daðlarýn
yamaçlarýna kurulmuþ binalarým
zirveler soðuk yerlerdir zaten
aðýzdan çýkmayý baþarmýþ
ve baþarýsýndan utanan bir cümle gibi..
yani diyorum ki eðer camilerde bayanlara yer yoksa
neden insanlar feminizmi konuþur ki

þimdilerde ise minicik bedenlerin içine doldurup
belkide senden ya da her þeyden bir þeyleri
benim gibi olmayacak;
daha uzun, daha yeþil, daha görkemli,
alabildiðine maviye aþýk olacak
büyüyünce kocaman aðaçlar olacak
fidanlarýmý izliyorum okul bahçelerinde

kendime emekli olmuþ bir adam gibi hissediyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın: