bir þiir kalmýþ aklýmda
kýrýk bir dal yerde sen
ben her zaman seni üzen vefasýz
hayat bindikçe binmiþ üstüne
öyle duyumsuyorsun bütün aðýrlýklarý kaldýramadýðýnda
hem kendini hem beni suçluyorsun
suç piç olmaktan çýkýyor
ikimizin sahip olduðu bir þey artýk
durup dururken oluþmuyor hiç bir þey
taþ kendi baþýna gelip konmuyor temele
biri eline alýp yazmazsa, nedir kalem
sözü dinleyen yoksa, bir anlamý yok
öyle arabesk yýllarda aðarttýn sakalýný
arada bir dizlerini döverek önce
sonra boþ verip kendini aklamaya çalýþarak
hülyalara daldýðýn da oldu kim bilir
ince bir delikanlý gibi düþledin kendini
son hýzla gittiðin motosiklet üstünde
geçmiþin rüzgârlarý çarptý kasksýz baþýný
güneþ yolunu kesti arada bir
aya yakalandýðýn gecede
bugün çýkýp gitti içinden
bir þiir kalmýþ dünlerden
her dizeyi sen diye okuduðum
her kýta söyleyemediðin duyguyu yazýyor
elimden tutup dýþarý çýkýyorsun birinde
birinde bakýþlarýn söylüyor aþkýný
öyle kolay yalan söylüyor ki sözcükler
bir türlü yakalayamýyorum gerçeði
þiir çöküyor!..
25. 02. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.