Hatırlama
ey sessiz bir sonla baþlayan sonsuzluk
iki dünya /iki mânâ
düþün ve yaðmura karýþýp aðla
sûrette durma diyor içimden bir ses
tüketip nefesini boþa
bak
ne yazýda kaldý adým
nede acý da
ki çoktan kýrdým kalemi deðiþmez bu yazgýda
yorgunum artýk sýnandýðým yanýmla
ört üstümü
ey buðulu bir vakitten
süzülüp gelen ölüm iklimi
ört üstümü bir avuç topraðýnla
korku vurulmuþ artýk
uzayan gölgemin çehresinden
savurmuþ canýmý caným
böyle yaþamaktansa uzak bir alemin sürgününe
çiçeklerden en çok lavantayý severim
ve þarkýlardan hüzzamý
rüzgarý dinlerim
aklýmda ki bir uzaða dalýp usulca
belki de saklanýrým ardýn sýra
kimse görmesin diye gözlerimin dolduðunu
sonra bir vakit kim bilir benim
çiçeklerden lavantayý
þarkýlardan hüzzamý sevdiðimi
kim bilir aklýmda ki uzaðýn neresi olduðunu
ey sessiz bir sonla baþlayan sonsuzluk
elbette ki
karanlýk rücu eder bir vakitten sonra aydýnlýða
ve süzülür kavramlar acizliklerin ortasýna
rüzgar uçmak olur bir kuþun kanadýnda
yaþamak hiç /kavuþmak mucize
ve bilenir ölüme alýp verdiðim her bir soluk
öyle yorgunum ki artýk anlatmaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.