Ýstanbul’u bir de seni severim
martýlar havalanýr her bakýþýnda
bir yolcu vapuru güvertesinde
ellerin uzanýr ellerimde denizi okþar
ayla simlenir denizin bize dönük yüzü
sesin dokur sevgi yolculuðumuzu
sen mi Ýstanbul’sun Ýstanbul mu sen
o güzelliðin kollarýna atýlmak isterim
ýlýk esintin yüzümü okþar
koynunda uyumak isterim mavi boðazýn
kalabalýk kaldýrýmlarda ince uzun yollarda
sana çýkmak isterim merdivenlerden
bir ev samimi eðilir bakar
ellerimdeki sen mi
renk renk lâle mi diye
öyle sen öylesine Ýstanbul ki gözlerimdeki nem
yine sen kurutursun bilirim
kollarýnda açtýðýmda gözlerimi
boðaza karþý döndüðümde yüzümü
önümden gelip geçerken çeþit çeþit insanlarýn
tuzu dudaðýmda çekirdeðin
ve esintin boynumda fular
gözlerin yosunlu deniz içime akar
kutsal bir su gibi içesim gelir
eðilirim unutulmuþ bir sokak çeþmesine
aþkýmýz gibi tarih kokar
Ýstanbul elimde zincirli bir maþrabadýr þimdi
ve sensin Ýstanbul camii minarelerinden
eteðime uçuþan güvercinler..
21. 02. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.