BELKİ; KÖK

 
yol kenarýna atýlmýþ bir cesedin üzerine örtülmüþ gazete gibiyim bugün.
manþetimde içinde ekmek ve zerdali aðaçlarý geçen þiirler vuruyor, olay yerine gelen polislerin yüzüne.
pillerin ömrü çok kýsa,
insan haklarý kaç heceli.
zaman; bana gelmen mesefesi.
þimdi; kipinin baþýna silah dayanmýþ suskun an
duvar; bölücülük
Berlin; duvar
siktiret
gözlerin ödül almýþ bir fotoðraf gibi duruyor aklýmýn duvarýnda.
ama
kaçýrdýðým hiç bir þeyden özür dilemedim.
bu þiiri yazmak için tebessümüm basýldý aðzý bozuk bir küfürle,
ana avrat düz gittim
o yüzden binemedim hiç bir trene.
Hamlet ne derse desin çokta sikimde
çünkü
patates kýzartmýyor hiç bir kadýn.
zaten muhabbet kuþlarý öldü
gözlerinin maðarasýna çizdiðim resimler
sicim tarifiydi
arkeolojiye konu olur mu,
okutulur mu ortaokul müfredatýnda bilmem.
ama
hayallerine ekmek getirmek için.
hala çok samimi bir baðlaçta sigortalý çalýþýr.
sende rapunzel gibi uzat saçlarýný
býrak çocukluðunun ellerine
belki tutar bizi
belki...




Sosyal Medyada Paylaşın: