açýldýkça büyüyen, kendine kör sandýklarda
kora döner çocukluðumuz..
az gider çokça döneriz etrafýmýzda
bir bakýþ ararýz ki gergefe nakýþ olsun
avcumuzun kuytusunda ne sular kaynar oysa
eþ dost kýyamet; gel gör ki can yok..
hasbelkader bir devrin tanýklarýyýz
büyülü masallarla uyuþurken kanýmýz
hasretiz Ýsrafil’ in sur’una
sýrrýna eremeden aþkýn,
yýkýp geçtik bendimizi taþkýn nehirler gibi
yosun tuttu gençliðimiz...
zihnimiz yýrtýk parþömenler gibi
mazgallardan uçuþan yalnýzlýða tutunup
avutuyoruz silik, kararsýz duygularýmýzý
yaralar musallat ruhumuza
kýrýlýyor bolca ince yanlarýmýz
kefensiz yatýyor topraða günahlarýmýz
þimdi zincirinden boþanmýþ bahar lâzým bize
yamayýp düþleri þakaklarýmýza
serin imbatlara dayayýp alnýmýzý
cemrelerin koynunda uyanmalýyýz
kýrkikindiler yýkamalý kirlenen göðsümüzü
þimdi zincirinden boþanmýþ bir bahar diyorum
sýkýlý yumruklar gibi göðe yükselen
koþaradým umutlarýn aþkýna!
ederi nedir ki emanet bir ömrün
onurlu yaþamaktan baþka...
Özlem TARHAN
Þubat/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf