þiire dedim
gerçeðin elinden tut, yürümeyi öðren
bir bebe apalyor düþlerinde
aya in diyorsun tepelerden, papatyaya ulaþ
seni bekleyen var mý bak o aðacýn altýna
hýzýný almýþ gidiyor araç, dur diyemiyorsun
dur þurada göl kýyýsýnda ikindi vakti
demini almýþ sevgilinin bakýþlarý
gözlerinde iç hayatý, dinlen
daha kimler geçiyor bu yoldan, görmeden
çok þey bekliyorsun yarýndan bu gün geçti
dün oldu dualarýn, ellerin dünden farksýz
açýyorum pencereyi sabaha, orda yavru köpekler
çöpü eþeliyor birbirlerini kovuyorlar kýrýntý çöpten
bakýyorsun sadece, baðlý deðil, elin kolun
Ayten yine gitti geldi hastaneden bir aylýk iðneyle
sesi duyulmuyor evinden, bugün hapý yuttu
onca söylenecek söz, üç kez tekrarlar sustu
bugün üstüne yorgan alýp uyuyacak
baþýna çekmeyecek hýrkayý
anlayacak biraz, babasýnýn öldüðünü..
04. 02. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.