ey sen görmedin kýrýlgan bebek halimi bakýþýmda hiç bitmeyecek gibi duran hüznü es geçip yüreðimde sýzlayan türlü yarayý nasýl yol aldýðýný akþamdan sabaha baðý, çiçekleri bozguna uðramýþ ömrü görmedin aþký verdin elime bir kâsede pembe akide þekeri
baþtan akmadý yolunda sular kesildi olur olmaz yerlerde dünyayla baðlantý koptu kof gövde taþýdý selde sürüklenen artýðý bazen de azaldý sular beklendi üstünde gezinecek çocuk ayaklar karþý kýyýya geçecek bir kaç insan, nefes, can
baktým cam kâsedeki þekere gözlerin daha parlak yanýnda silik kalýrdý aþk dokununca elime elin gökten yere inerdi ay
ey sen yine uçuk mavi gömleðini giysen kimse olmasa yakandan tutan bak karlar eridi eriyecek bahara adým atacak þubat aþk da sever bu mevsimi zamanýdýr yere göðe sýðamamanýn güneþin terkisine binsen
olmaz mý?
31. 01. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.