KÖY OKULU VE KÖYÜM

KÖY OKULU VE KÖYÜM

Bu topraklar benim memleketim,
Ben iþte o topraklarda doðdum,
Toprak damlý köy evin de.

Bulutlar karardýðýnda,
Gök yarýlýrcasýna yaðardý yaðmur,
Hep akardý toprak damlý evler,
Bilinmezdi belki de fakirlikten,
Kýrmýzý kiremitler yoktu evlerin damýnda.

Çileli çilekeþ bir ananýn çocuðuyum,
Saya giyerdi hani þu üç etek denilen.
Ta göçüp geldiði diyarlarýn örfü âdeti,
Elleri nasýrlý sevecen Türkmen anasý.

Cumhuriyetle beraber açýlmýþ köy okulu,
Okulun kapýsý üstündeki tarih öyle söylüyor,
Bin dokuz yüz yirmi üç o kutsal gün.

Bacak kýsmý dar üstü geniþçe üstümüzde don,
Sizin anlayacaðýnýz fitilli kadifeden pantolon.
Diril denilen bezden dikilmiþ,
Yakasýz gömlek sýrtýmýzda.

Siyah okul önlüðü örterdi altýndaki,
Yoksulluðu çaresizliði,
Kapsýzdý defterlerimiz eski kitaplar,
Yirmilik tahta cetvel plastik açýölçer,
Yarým yamalak silgi ve bir tahta bavul.

Köy okulumuz iki sýnýflý eðitim yuvasý,
Birler ikiler beraber bir sýnýfta,
Diðerinde üçler dörtler ve beþler.

Hayat dersi öðretilirdi,
Yurttaþlýk dersi kitabýmýz vardý,
Hesap dersleri hayata göre anlatýlýrdý,
On para yüz para kuruþ hesabý yaptýrýlýr,
Üçü üç kuruþtan altý yumurta eder kaç kuruþ.

Þimdi insan bakýyor tek sýnýf ama nerdeyse yok sýnýf,
Ne cumhuriyet ne kurtuluþ savaþý,
Çanakkale Ýnönü Dumlupýnar yok hiç biri,

Bütün bunlarý öðretirlerdi bizlere köy okulunda,
Hayret sanki bunlar olmamýþ geçmiþte,
Hangi milletteniz hangi devletiz,
Neden soysuzlaþtýrdýlar unuttuk geçmiþimizi.

Ey cumhuriyet çocuklarý duyun sesimizi,
Atana layýk ol unutma vataný,
Bu topraklar altýnda senin için yataný,
Can verip sessizce yatan ataný.

Durmuþ Karabaðlý
2013

Sosyal Medyada Paylaşın: