ÇOCUKLUĞUMUZ
ÇOCUKLUÐUMUZ
Bizde çocuk olduk istemesekte,
Pullu mektup yazmadýk dünyaya gelmek için.
Cývýl cývýldýk sokak aralarýnda çocukluðumda,
Toz duman içinde yalýnayak koþtururduk.
Ne kadar hürdük eðlenirdik özgürce.
Çocukluðumuz böyle geçmedi elbette,
Okul yýllarýný da yaþadýk her çocuk gibi,
Eski üskü tahta sýralý köy okulunda.
Siyah önlük giydik, kimisinde buda yoktu,
Eski bir ceket yamalý pantolon.
Okulumuz kasaba daki kadar lüks deðildi,
Ýki sýnýflý iki öðretmenli küp vari bir yapý.
Ýnsan olmanýn ilk adýmý atýldýðýndan olsa gerek,
Kapýsýnýn üstünde yazýyordu 1923.
Ýþte böyle bir cumhuriyet okuluna gittik biz.
Yaz aylarýnda bahçede koþturduk,
Kuzu güttük köy çevresi çayýrlarda.
Tarlada týnaz yýðdýk ekinlerden,
Týrmýk çektirdiler küçüksün diye.
Her çocuk gibi koþtuk oynadýk düþtük,
Yaralandýk dizimiz sýyrýldý elimiz kanadý,
Kavga ettik yaþýtýmýzla, baþýmýz yarýldý taþla.
Aðladýk, olmadý her istediðimiz.
Ama yine de çok güzel günlerdi özlüyor insan.
Bize de yaþattý büyükler kendi çocukluklarýný,
Taþtan bir dir bir sopalarla kýcýr oynadýk,
Bize has hengil hekmek uzun eþek saklambaç.
Günler geçti büyüdük sözde adam olduk.
Gönlümüz yaralý kalbimiz kanar oldu.
Bizlerde sevdik aþýk olduk sevdalýmýza,
Tabiatýn kanunu bu çocukluðumuz gitti uyandýk,
Tutuþtuk sevda ateþiyle delikanlýlýk bu.
Ne güzel düþlerdi hatýra oldu hepsi,
Kimi hayattan göçtü kimi terk etti köyü.
Görmez olduk eþi dostu arkadaþý ahbabý,
Geçim derdi hayat mücadelesi.
Yol bitiyor kilo metre sýfýrlýyor,
Hayat acýmasýzca insana atýyor tokadýný.
Ne çocukluðum var ne arkadaþlarým artýk.
Durmuþ Karabaðlý
Yeniköy-1990
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.