Dokunulmak için yaratýlmýþ, Tüm vücudun Sevmek için...
Anlayamýyordun ya hayatý, Anlatamýyordun kendini, Kurþun gibi bir hüzün yüreðinde, Midende cehennem, Çok mu zalimdi dünya? Çok mu masumdun? Günahkar mýydým ben? Sorular anaforunda bir yalnýz...
Aynada görüntüsü olmayaným ben, Renklere aþýk Bir de sana Açýk gökyüzüne Ve mavisine denizin, Kýpýr kýpýrdý içim seni görmeden önce
Bir baþýma...
Yalnýzlýk, hüzün ve maðlubiyet Hem de kendi evinde...
Deplasmanlarla kaybettim kalbimi, Hakemsiz maçlarýnda ömrümün. Karakalem bir çalýþmaydým aslýnda Sense yaðlý boya bir þaheser oldun Benden aldýðýn hayatýmda....
Þimdi sen yoksun, Þimdi ben yokum, Þimdi renkler yok. Ýlkbahar terk etti ilkin, Sonuncusu sonbahar oldu.
Gelmeyeceksin biliyorum, Þehir gri, yalnýzlýk kara ve sen Ve sen.. Yokluðun rengi... Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.