Açýldý gönlümün el deðmemiþ yarasý, Kan revan içindeydi, Kabuk baðlamamýþtý. Sargý bezi ve merhem yapýyordum dost cümlelerden, Okunmamýþ þiirlerden Ve musiki tarzýnda ezgilerden. Dokunsan daðýlýrdý kara bulutlar, Yalnýzca bana mý yazýldý sanýyorsun, Bu kara yazý?
Ýçinde biz olan cümlelerde siz olmak, Parmak ile gösterilip ayrýlmak, Beyaz koyunlar arasýnda simsiyah bir oðlak. Kolay mý sanýyorsunuz ben olmayý? Sizi siz yapanýn siz olduðunu mu düþünüyorsunuz hala?
Açýlmasýn gökyüzü, Hep yaðmur yaðsýn, Denizler hiç durulmasýn, Rüzgar dövsün penceremi. Ben yine bir baþýma þiir yazayým. Olanlar, olmayanlar Ve yitirilenler olsun. Gece olsun, Sende ol… Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.