REMZİ DAYI

Bastonu elinde,
Saçlarý aðarmýþ ve bükülmüþ beli,
Býyýklarý sigaradan sapsarý,
Elinde yeþil kart evraký,
Yürüyor kentin sokaklarýnda Remzi dayý.
Beceremediði resmiyetle, dolaþýyor resmi kurumlarý.

Çocuklarýndan birisi polis, diðeri doktor,
Almanya’ya gelin verdi küçük kýzý,
Büyüðü Ankara’da.
Bir Köroðlu bir ayvaz,
Yaþýyorlar Sakine’siyle yalnýz evlerinde.
Ýhtiyarlýk diyor her gittiði yerde,
Gençliðin kýymetini bilin.
On yedisinde evlendi,
Yirmisinde askere gitti,
Ve çocuklarý oldu.

Sýrtýnda taþýdý tüm yükünü kentin,
Okutmak için çocuklarý.
Yalnýz kalacaðýný hiç tahmin etmemiþti,
Gençlik dolu dizgin akarken,
Elden ayaktan düþeceðini
Ve akan çatýnýn kiremitlerini bile onaramayacaðýný,
Hiç tahmin etmemiþti.

Komþular yardým ediyordu hayata tutunmasýna artýk,
Bir de Sakine’si,
Hayatýnýn ýþýðý.
Malý mülkü yoktu yýkýk dökük evinden baþka,
Tüm kazandýðý çocuklarýydý,
Bir çýrpýda kaybettiði sonra.
Sosyal Medyada Paylaşın: