DALYA, DEDİM BU GÜN...

Zehrin akýþýnda saklý zamanýn týnýsý,
Ýçselleþtirdiðim beyitlerdeyim,
Beylik cümleler kurmak iken özürüm,
Kanayan balyalarýnda sarýmtýrak acýlarýn,
Ekliyorum dertleri örgülü saç diplerime:
Dokundukça annemin elleri,
Titrek ve masum bir özlemle tarýyorum
Sözsüz yapraklarý
Ve istifliyorum önce aþký sonra da tanýmadýklarýmýn
Nidalarýna yol vermiþken Tanrý.

Özürlü bir düþ’üm iþin aslý,
Düþtüðüm ýrmaklarda,
Gömüldüðüm kaypak ruhlarda
Ve sevmediðim adamlarýn sevmedikleri kadýnlarla
Olan birlikteliðine,
Esefle bakarken kuþ bakýþý,
Nankör bir ime takýlý aklýmýn pervazýnda
Boykot ediyorum kayýplarýmý.

Bir isyan mý peki?
Hâþâ!
Ya da bir özlem mi mimlediðim
Gecenin bir yarýsý?
Belki…
Kulaklarým da týkalý gittiðinden beri
Hür seçimlerim karýþmýþken toza,
Darmaduman olsam,
Ne fayda…
Sonrasý mý?
Öncesizliðim yok iken dert deðil inan ki.

Dalya, dedim bu gün:
Neye mi?
Öldürdüðüm benliðimin yýl dönümüne
Serptiðim ölü düþlerden,
Arda kalan,
Biraz da yitirdiklerime ettiðim niyaza
Yýðdýðým elem ve özlem.
Yetsin de artýk,
Bunca duygu iken ters yüz eden,
Nakþettiðim o bariz sancý.

Dur durak demeden evren,
Hicreti mi ömrün yoksa
Alýrken nasibini çatýk kaþlý sahibinden yüreðin,
Peyda olan ölü bir þarkýda mý gizli tüm hüsran?


Sosyal Medyada Paylaşın: