KAYIP ŞEHİRLERİN KAYIP ŞİİRLERCE İSTİLASI...

Aykýrýlýðýnda ömrün, silik bir suret;
Dip kaygýlarý hayli meþakkatli duraðan gölgelerden
Kopup gelen þehveti yutkunan ölü tanrýlarýn
Güzergâhý adeta kayýp þehirlerin
Kayýp þiirlerce istilasý.

Kenarlarý yýrtýk karanlýðýnda ölümün,
Dokunsan aðlayacakmýþçasýna
Gök kubbede asýlý sayýsýz kýrpýk yýldýz
Ve dökülen yýldýz tozlarýnda saklýsýn, dercesine
Müridi aþkýn kim bilir yine kayýp ne çok sevda
Hele ki sevmeye meyletmiþsen ansýzýn,
Surelerde saklý tuttuysan tehir ettiðin mutluluðu
Bir de katýk yapmýþsan kavuþmayacaðýný bile bile…

Sonrasý yok ki,
Öncemde sandýðým ama an’dan da kopamadýðým;
Görücü imlerle dertte ise baþý
Kayýp dizelerin hele ki nankör bir beyitte
Kopmuþsa kýyamet…

Göreceli saðanaklarda görgüsüz aþklara gizlenip,
Bir de ekmiþsen hasreti göz göre göre
Gelmesini dilesen de…

Kayýp be gönül; her þey kayýp,
Sanrýlarda rehavet yüklemiþsen kalbe,
Kýrýk bir sarnýca da gizlenmiþsen gecenin karanlýðýnda,
Kayýpsýn bil sen de.

Sürgün mahlaslar kadar kaygýlý gece;
Kayýp aþklarýn istilasýnda yürek yangýnlarý;
Yarým yamalak nidalar sararken boþluðu
Ve el pençe divan tüm karanlýk,
Bir gizemin peþrevinde büyümekte isyan:
Yorgun tayfalarý yine yüreðin;
Mahrem bir beyitte mi yoksa gizlisin,
Demenin bedeli belli ki raconu aþkýn;
Makamlarý kayýp ezelden beri;
Ruhlarý kayýp sokak çalgýcýlarý
Ve kaybolmaya dair her þarký:
Mizacýnda yoksunluk güftesinde hasret saklý,
Sandýk sandýk özlem biriktiren kadýnlarýn þarkýsý;
Kimi rehavet makamýnda kimi
Coþkunun kucaðýnda sayýsýz sanrý
Yine ruhun aþka peþkeþ çektiði.

Miladý yoksunluðun yine ölüm
Ve dirayetin sýnandýðý yüzlerce beyit:
Aklarcasýna aþký,
Kundaklarken özlemi, surelerde gizli
Ýþin aslý;
Kayýp suretlerde konuþlu bilinmezlik,
Yüreðin yörüngesi artýk nerede ise,
Devrik tümcelerin telaþýnda o boþ vermiþlik;
Kopup gelen geçmiþ zamanlardan
Yine geleceðe sarkýntýlýk yapan,
Kayýp sýrlar karanlýk kadar da kaygýlý çoðu.

Aþk pazarýnda ringe çýkan bayat ve eskimiþ þarkýlardan
Aþýrmýþken aþký o kör ve baðnaz nidaya gizlediðin kehanetten
Çýkýp da yola,
Varamayacaðýný bile bile,
Arþýnlarken ekseninde hicretin,
Kapýp koyuverdiðin gözyaþlarýndan da sorumlu
Aþk tanrýsýna rehin verdiðin mutluluðu yüreðin.

Sarkýk ve bayat;
Gölgelenmiþ ne çok beyanat
Yine beþerin intikamý o sersem sepelek varlýðýnda
Kutsandýðýna delalet,
Annem usul usul okþarken saçlarýmý,
Demek mi yoksa en büyük yanýlgý,
Yine gölgelerin meþrebinde tutuklu kaldýðýn,
Bir nebze de olsa gülemediðin…

Kayýpsýn sen de hem de ta ezelden
Yine üstünü örttüðün ayýplarýndan da sorumlu
O titrek sesinde gizlediðin korkularýn kadar ayýp
Deðil varlýðýndan taþan,
Saklasan da bil ki yürekten oluk oluk taþan.


Sosyal Medyada Paylaşın: