KİMSESİZLER MEZARLIĞI...

Tepinen ayaklarýn altýnda kaykýlmýþ bir evren
Üstelik Tanrý’nýn henüz vakit varmýþçasýna
Beratýný vermediði gölgelerde devinen
Hýrçýn sesi iblisin.

Gün üzgün haylice,
Fazlasýyla kaygýlý doðmamýþ çocuklar,
Dünden yaralý analar bilircesine,
Doðum sonrasý yitireceklerini bebelerini;
Kulaðýna ezan okunmazdan evvel
Yine niyazlarýnda saklý
Henüz çöreklenmemiþken acý.

Cebelleþirken hayat denen terane ile
Yüksünmek mi ölümden, hâþâ,
Diyen önyargýlar
Ve istifli ölü bedenler
Kimsesizler mezarlýðýnda,
Kader dokunurken hoyratça,
Nahoþ bir tekerleme belli ki
Mizacý olmuþ âdemoðlunun:
Hayli sýkýlgan bir terennüm çalmayan þarkýlarýn
Girizgâhýna sýðýnýlasý hüzne rükû eden meleklerden
Irak bir gönül bilmezken mutluluðu ve saflýðý.

Tam da gece yarýsý,
Fevri bir dokunuþa tahammül edemezken
Yüzü olmayan adamlar ki,
Yüzsüz demeye bin þahit gerek,
Demenin ötesinde,
Ýçlendikçe ölümlere,
Yorgan döþek vicdanlar,
Kâfi olmalýydý oysa.
Dergâhýn içi týklým týklým,
Belli ki maruzatý haylice bir yorgunluk
Yine adsýz ölümlerin çetelesini tutmaktan yorgun
Nice mahkûm çoktandýr soðuk topraðýn altýnda,
Demlendikçe yüreklerde,
Kalýr mý hiç yaþamýn tadý tuzu?






Sosyal Medyada Paylaşın: