KULAK VER

yol dediðin sadece yürüyüp gitmek midir?
kýyýda köþede kalmýþ çaresizler var.
görüp de yönünü dönmek var mý kanýmýzda,
yolu yolcusuz býrakmak olur mu?
dilin döndüðünce söylemezsen,
gözün gördüðüne hep kör kalýrsan,
kalmaz mý elimiz vicdanýmýzda?
uzat ellerini uzatabildiðince,
daðýt güzellikleri daðýtabildiðince..
ne bitsin yükün heybende insanlýk adýna,
ne de eksilsin güzellikler,
sen yeter ki yürü bu yolda, eskisin yürek sancýmýzda..
yol bizim, yoldaþ bizim,
ar, haya, ahlak bizim olsun..
bir köþe baþýnda kesiþir mi yolumuz derin acziyetlerle?
acizler;
dilden yoksun,
dinden yoksun,
gelenekten yoksun,
atadan yoksun,
vatan duygusundan yoksun arsýzlar..
daðýtacaðým heybemdekileri,
her þeye inat çoðalsýn sevgi gülleri renk renk..
yormasýn yollar azat edelim ruhlarýmýzý da..
bize haya, bize edep, bize sabýr..

Mehmet DEMÝR sk.

Sosyal Medyada Paylaşın: