TEK TESELLİM YİNE YAZMADIĞIM O SON ŞİİR...

Ýnancýn seyrinde yol alýyorum,
Düþkün bedenlerden düþen bir terennüme
Düþüyor yolum ansýzýn:
Gölgelerde kaybolmuþluðu tüm yolsuz kalmýþlýðýn
Ve hicvi yine sözsüz bir tufanda
Sere serpe gönül dergâhým.

Sanmanýn ötesinde inandýrýldýðým;
Ýnanmanýn ötesinde kandýrýldýðým muzip bir tekerleme,
Sayacý kýrýk bir þiirdeyim yine:
Þiirden öte bir hayat var mýdýr, kaygýsý iken
Çöreklenen þu boþluðun indinde,
Rahmet okuduðum tüm ölü þiirlerime sözüm.

Belki de sözsüzüm bu gece,
Bil mukabil derken kader,
Esefle kýnadýðým benliðin ölümlü ve dökümlü hücrelerinde
Kaykýlmýþ bir beyit tadýndayým:
Hayli mahzun,
Biraz maðdur
Bir o kadar kenetlendiðim sevgiye isyaný belli ki
Eþrafýmýn:
Gönül gözümde saklý olsa da diyemediklerim,
Sözsüz bir ömre mi delaletti yoksa tüm geçmiþim?

Kýyamadýklarýmsa kandýðým,
Telaþý çok sinsi bir i mge iken tehir edilesi,
Rüþtünü ispatlamadýðým çocuk kahkahalarým
Dünden miras bir gizem.

Sonrasýný bilmek dahi istemem hele ki;
Çetrefilli bir yorgunluk gitmek bilmezken bir adým öteme,
Ve an’da takýlý sayacý ömrün,
En masum týnýsý boþlukta raks eden
Duyulmasa bile ne yazar, dercesine.

Düþtüm iþte gözünden onca insanýn,
Yeter ki görmesinler gözümden düþen yaþ(s)larý
Ve aðlamasýnlar da ardýmdan,
Bilsem bile güleceklerini,
Saklý tuttuklarý isyaný gömsünler benim yerime
Ve tek tesellim yine yazmadýðým o son þiir;
Adý saný olmayan bir derlemede ya da
Sunumunda hayatýn sair bilmece,
Ölüm tadýnda esefle kýnansam da,
Kýnýmda saklý tuttuðum matemi
Ýçerken delicesine.



Sosyal Medyada Paylaşın: