Yine sebepsiz endiþeler içindeyim.
Bu gün.
Vesveselerle yüklüdür halim.
Aðýr baþlý gölgeler dolaþmakta etrafýmda
Ve!
Taþ kesti yine, gözlerim.
Gözlerim bu gece, karþýmdaki ilah gibi yükselen, Selvilerde dalgýn.
Ruhum kuþkularý içinde yorgun.
düþünüyorum..
Kül rengine boyandý gökyüzü.
Alev, alev.
Gecenin ikinci yarýsýndayým.
Þehri doldurdu, ateþ böceklerinin olanca kalabalýðý
Geceyle oyun oynamakta.
Bu þehir!
Bu þehir, kuzey rüzgârýn uðultusu altýnda çaresiz
Üzüntülü, aðlamakta.
Ayaz çýktý.
Kayboldu þehir kaynaþan kükürt sarýsý bulutlarda gecenin ikinci yarýsýnda
Ve ben üþüyorum.
Üþüyorum, dalgýn bakarken Selvilerin gölgesindeki mahallenin karanlýklarýna
Bu gölgeler bu Selviler
Ah,
Bu gece bana, ölümü hatýrlatmakta.
01 Ocak 2017
Ahmet Yüksel Þanlý er