hücrelerime kadar özledim seni yine yine damarlarýmdaki kan kadar sýcak sevdam kan kaybýndan deðil, sen kaybýndan ölmek üzereyim kimsenin uðramadýðý bir kentteyim yine ve ay ýþýðýna kapýlýp seninle konuþuyorum seninle yürüyorum bu kenti bu yolu bu acýyý
yaþama telaþýndayým hep yýkýntýlar içinde kalmýþ yüreðim hep keskin býçak üstünde yürüyorum sanki ve tanrý tarafýndan dýþlanmýþ bir mutluluðun peþindeyim son bir nefes kadar acýyý bedeninde biliyorlar bir mevsimin son günü gibi takvim yapraklarýndan düþer gibi eksildim
ayný geceyi kaç özlemekle tükettik kaç gün ýþýðýna hasret yaþadýk kaç türkünün içinden geçtik kim bilir
uykusuzduk, yorgun ve tükenmiþtik ama seni hep yaþattým içimde
yüreðimden bir þiir daha eksilmeden gel bir þiir daha savurmadan küllerini yüreðimi tutuþturmadan yangýn yerine dönmeden bu kent bu sevda bu özlem bu yaþamak
ibrahim dalkýlýç
26/12/2016 22:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.